Kiedy zbankrutuje CD-Action i PSX Extreme? (felieton)

Szczegóły

Kategoria: Artykuły

Opublikowano: piątek, 17, maj 2013 16:30

Odsłony: 4193

Jak było niedawno i jest teraz z czasopismami o grach?
Obecnie na rynku Polskim wydawane są zaledwie 2 czasopisma przeznaczone dla graczy, mianowicie CD-Action oraz PSX Extreme. W ubiegłym roku z rynku całkowicie zniknął dla wielu kultowy Komputer Świat Gry, który przez ostatni czas głównie wysprzedawał swoje magazyny ze starych numerów w dość nieprzemyślany sposób poprzez pakowanie do folii numerów odwróconych do kupującego tyłami okładek z reklamami, przez co nie wiadomo było jaki konkretnie numer się kupuje. W grudniu ukazał się również ostatni numer bardzo dobrego czasopisma NEOplus (na zdjęciu powyżej), którego nie przeczytamy już ze względu chorobę redaktora naczelnego, będącego również jedynym wydawcą czasopisma, ale też w związku z systematycznym spadkiem sprzedaży. NEOplus charakteryzowało się bardziej krytycznymi recenzjami niż konkurencja, zapewne dlatego że mieli znacznie mniej reklamodawców ;) oraz dużą ilością różnorakiej publicystyki, również trzymającej wysoki poziom merytoryczny.

Kiedy CD-Action i PSX Extreme znikną z rynku?
Niedługo, zapewne w przeciągu około 3 lat, gdyż ich sprzedaż systematycznie spada i osiągnie prędzej czy później poziom nieopłacalności dla wydawców. Przewiduję jednak, że CD-Action utrzyma się dłużej, gdyż jego sprzedaż spada z o wiele wyższego pułapu niż PSX, oraz pakują dużą kasę w dodatki do czasopisma, głównie w postaci pełnych wersji gier, których PSX w ogóle nie posiada. PSX w ostatnim czasie zaczęło również wydawać wersję cyfrową, gdy tylko dowiedzieli się o upadku swojego głównego konkurenta NEOplus. Wersja cyfrowa PSX, ku zaskoczeniu czytelników, pomimo rozmnażania metodą copy&paste okazała się niewiele tańsza niż wersja papierowa! Tak, wersja cyfrowa, której nie trzeba drukować, dowozić do kiosków itd. jest tylko trochę tańsza (o ok. 20%)! Może PSX powinno zrezygnować z pośredników i samemu zając się dystrybucją czasopisma, wtedy byłoby tańsze? Warto też posłuchać narzekań czytelników na aplikację, która jest wymagana do czytania wersji cyfrowej PSX i co z posiadaczami Kindla? Co na to CD-Action? Czy też pod koniec swojej papierowej egzystencji spróbuje ratunku w dystrybucji cyfrowej? Osoby odpowiedzialne za obydwa czasopisma muszą wiedzieć jednak doskonale, że na rynku prasowym mają obecnie żadną konkurencję, a i tak mają problemy finansowe, a wydając wersje cyfrową konkurują za to z całym internetem. Internetem, w którym gracze mają wiele legalnych recenzji i tekstów całkowicie za darmo, a gdy już coś jest płatne to niezależnie od ceny duża część internautów woli to piracić niż płacić nawet symboliczne grosze. Dlatego nawet egzystencja tylko i wyłącznie w płatnej, cyfrowej formie PSX i CDA nie ma różowej przyszłości. A może połączenie dystrybucji za free z reklamami, ale czy to pozwoli sfinansować duże i na przyzwoitym poziomie przedsięwzięcie?

Dlaczego spada sprzedaż czasopism?
Główna przyczyną spadającej sprzedaży czasopism o grach jest to, iż gracze wolą przeczytać wiele krótkich, o niskiej jakości recenzji gier i tekstów w internecie, niż dłuższy, ale na wiele wyższym poziomie tekst w czasopiśmie, nawet pomimo tego że odczyt z ekranu LCD jest mniej komfortowy, niż odczyt z papieru. Czy wspomniałem już, że niemal wszystkie teksty internauci mają bardzo szybko i za darmo o każdej porze dnia i nocy, a nie drukowane z miesięcznym opóźnieniem? (cykl wydawniczy CDA i PSX)  Polscy gracze są przyzwyczajeni do tego, że gry są darmowe, a ich produkcja nic nie kosztuje  i nikomu nie należy się wynagrodzenie za pracę przy ich produkcji (tak im się wydaje). Podobne mniemanie zapewne mają o płaceniu za czasopisma z recenzjami, bo skoro ściągają gry z torrentów, to dlaczego mieliby płacić za recenzje gier? Często też można spotkać się z paradoksalnymi wypowiedziami internautów, iż "jak to pobieranie gier jest nielegalne? przecież są za darmo na stronie mojesupertorrenty.pl" Dlatego sprzedaż czasopism spada? Spada, bo nie są rozdawane za darmo! Obniżanie cen nic nie da, a dodawanie super świecących i śmierdzących podkładek pod myszki (patrz podkładka CDA z motywem Mass Effect 3) i innych dodatków na dłuższą metę też nie uratuje sytuacji. Ważną przyczyną jest też obniżający się poziom samych czytelników, który objawia się tym, iż dużo współczesnej młodzieży ma problemy z rozumieniem czytanych tekstów, gdyż jak wykazały ostatnie badania, społeczeństwo przestaje czytać książki, komiksy, a nawet przeglądać atlasy. Ponad 50% osób w Polsce nie przeczytało żadnej książki w całym roku, nawet najkrótszej, 5 stronicowej! Ale teksty i recenzje w internecie też nie mają się dobrze, gdyż są za długie. Przeczytanie zaledwie kilku dłuższych zdań sprawia trudność, podobnie jak książek, bo się nie chce, bo rzekomo nie ma się czasu. Dlatego szalenie popularne od dłuższego już czasu są wszelakie wideo recenzje zamieszczane na YT, których poziom najczęściej jest niski, ale przynajmniej nie trzeba czytać, a wystarczy słuchać i oglądać. Chociaż z tym drugim też nie jest najlepiej, gdyż często ludzie odtwarzają filmikową recenzję i coś tam w tle zaczyna grać, ale i tak tego nie oglądają, gdyż już klikają na innej zakładce przeglądarki w poszukiwaniu następnego krótkiego filmiku. Jak w dobie wideo recenzji, ludzkiego lenistwa i bierności mogą odnaleźć się papierowe czasopisma? Nie mogą, nie oszukujmy się! CDA próbuje publikować na płytach gemplaye z recenzowanych gier, ale płyty przecież mają ograniczoną pojemność, a internet nie (oczywiście, że też ma, ale nie porównujemy tego do 2 płyt DVD z CDA).

To mogą być już jedne z ostatnich numerów jubileuszowych CD-Action:

Rodzaje licencji - wyjaśnienie pojęć typów licencji na programy i gry

Szczegóły

Kategoria: Artykuły

Opublikowano: sobota, 06, kwiecień 2013 01:31

Odsłony: 46723

Rodzaje licencji - wyjaśnienie pojęć typów licencji na programy i gry komputerowe (Shareware Freeware Adware Demo Pełna wersja)
Rodzaje licencji, licencje, wyjasnienie, objasnienie, Shareware, Freeware, Adware, Demo, Pełna wersja, wyjaśnienie, objaśnienie, wytłumaczenie, wytłumaczenie, opis, opisane

Rodzaje licencji na programy i gry - wyjaśnienie pojęć.
Wiedza na 5!

Licencja na oprogramowanie to umowa na korzystanie z utworu jakim jest aplikacja komputerowa, zawierana pomiędzy podmiotem, któremu przysługują majątkowe prawa autorskie do utworu, a osobą, która zamierza z danej aplikacji korzystać.

Umowa taka powinna określać przede wszystkim pola eksploatacji (formy wykorzystania utworu), czyli warunki na jakich licencjobiorca jest uprawniony do korzystania z programu. Ustawa jako podstawowe elementy określające pola eksploatacji wskazuje zakres, miejsce i czas korzystania z utworu, przy czym jest to wyliczenie przykładowe i strony umowy mogą dowolnie kształtować charakter licencji (biorąc jednak pod uwagę treść przepisów ustawowych, których strony nie mogą modyfikować - tzw. ius cogens).


Shareware
Rodzaj płatnego programu komputerowego, który jest rozpowszechniany bez opłat do sprawdzenia przez użytkowników. Po okresie próbnym za taki program należy zapłacić lub skasować go. Używanie programu shareware po okresie próbnym bez opłat jest nielegalne.

Programy shareware często mają ograniczoną pewną funkcjonalność, lub też limity czasowe - można takiego programu używać przez pewną ilość dni (najczęściej jest to 14 lub 30) po czym należy zakupić pełną wersję. Rzadziej jest to limit liczby uruchomień. Limity te najczęściej mają postać "honorową" (program w żaden sposób nie sprawdza czy termin jest przestrzegany) lub w przypadku przekroczenia terminu wyłącznie przypominają użytkownikowi że nie powinien używać już programu. Czasem program po upływie terminu odmówi działania lub też - co zdarza się najrzadziej ze względu na możliwość przypadkowego uszkodzenia w ten sposób danych użytkownika lub systemu - skasuje się sam z dysku.

Programy typu shareware były dość popularne w czasach przed rozkwitem Internetu (w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych) jako alternatywa dla oprogramowania rozpowszechnianego tylko za opłatą, która tu wynosiła zero dla wersji shareware i była zwykle relatywnie niska również dla pełnych wersji. Shareware straciło na popularności na rzecz wolnodostępnego oprogramowania, które jest jeszcze tańsze, i dla którego dostępny jest kod źródłowy.

Relatywnie nową odmianą shareware jest adware.

Trial (z ang. próba)
Rodzaj licencji na programy komputerowe polegający na tym, że można go używać przez z góry ustalony czas (od 7 do 90 dni). Programy na tej licencji są w pełni funkcjonalne. Po upływie ustalonego czasu, jedyną rzeczą, na którą pozwoli program to rejestracja albo usunięcie z dysku twardego. Zazwyczaj wersje próbne rozprowadzane są na tej licencji. Przykłady oprogramowania rozprowadzanego jako licencja trial:

• Paint Shop Pro
• Adobe Flash

Freeware
Licencja oprogramowania umożliwiająca darmowe rozprowadzanie aplikacji bez ujawnienia kodu źródłowego. Termin freeware bywa również używany jako synonim oprogramowania objętego tą licencją.

Czasami licencja freeware zawiera dodatkowe ograniczenia (np. część freeware jest całkowicie darmowa, a część darmowa jedynie do użytku domowego).

Sam termin został ukuty przez Andrew Fluegelmana.

Programy na licencji freeware mogą być nieodpłatnie wykorzystywane, jednak zabrania się czerpania korzyści finansowych z ich dystrybucji przez osoby trzecie.


Adware
Rodzaj (i typ licencji) zamkniętego oprogramowania. Adware jest rozpowszechniane za darmo (bez kodu źródłowego), ale zawiera funkcję wyświetlającą reklamy, zwykle w postaci bannerów reklamowych. Wydawca oprogramowania zarabia właśnie na tych reklamach. Zwykle jest też możliwość nabycia wersji programu bez reklam za opłatą.

Adware jest najczęściej używane w aplikacjach łączących się z Internetem ze względu na wymianę wyświetlanych bannerów. Najbardziej znanym tego typu programem jest w Polsce komunikator Gadu-Gadu. Podobnie jak w przypadku innych reklam internetowych da się je zablokować za pomocą odpowiednio skonfigurowanych pośredników HTTP.

Niektóre programy są również wyposażone w moduły szpiegujące (ang. Spyware), które dostarczają autorom aplikacji wiele cennych informacji o użytkowniku - głównie adres IP, używany system operacyjny, przeglądarka a niekiedy strony z którymi się łączymy. Do usuwania tego typu oprogramowania Malware służą programy typu Ad-aware, Spybot Search & Destroy lub SpyBoat Destroyer.


Demo
Celowo zubożona przez autorów wersja programu, która jest udostępniana za darmo (np. poprzez internet). Taki zabieg marketingowy ma na celu wzbudzić zainteresowanie danym produktem - najczęściej grą komputerową. Istnieją trzy rodzaje oprogramowania demo: prezentacja pozwalająca jedynie oglądać przygotowane przez autorów możliwości programu lub komputera (np. w dziedzinie jakości grafiki, jaką może wyświetlać, czy szybkości animacji - tzw. rolling demo), wersja interaktywna pozbawiona pewnych funkcji w stosunku do pełnej wersji oprogramowania oraz wersja pełna, ale o ograniczonym czasie działania (zwykle 7, 30 lub 60 dni). Na rozpowszechnianie programu (np. w internecie) należy uzyskać zgodę autora.


Pełna wersja
Program komercyjny bez żadnych ograniczeń. Jego rozprowadzanie w innych mediach (np. w internecie) jest niezgodne z prawem


Licencja jednostanowiskowa
Angielskie one-site licence, licencja uprawniająca użytkownika do zainstalowania nabytego oprogramowania tylko w jednym komputerze, obejmująca zakaz udostępniania takiego oprogramowania w sieci oraz na innych wolnostojących komputerach. Licencja jednostanowiskowa, jak każda, nie zabrania sporządzenia kopii zapasowej oprogramowania.


Licencja grupowa
Angielskie site licence, rodzaj licencji zezwalającej na użytkowanie oprogramowania w sieci lub w zestawie komputerów, np. w szkole lub w pracowni, określającej maksymalną liczbę stanowisk, na których wolno zainstalować objęte nią oprogramowanie. Odmianą licencji grupowej jest licencja sieciowa (network licence).


Licencja typu firmware
Angielskie firmware, licencja obejmująca oprogramowanie układowe, tzn. umieszczone na stale w sprzętowej części systemu komputerowego.


GNU General Public License
Powszechna Licencja Publiczna GNU (GNU General Public License) jest jedną z licencji wolnego oprogramowania, która została sformułowana w 1988 przez Richarda Stallmana i Ebena Moglena na potrzeby Projektu GNU, na podstawie wcześniejszej Emacs General Public License. Wersja 2 licencji GNU GPL została wydana w roku 1991.

Celem tej licencji jest przekazanie użytkownikom praw do uruchamiania programu w dowolnym celu (wolność 0), analizowania działania programu i dostosowywania go do swoich potrzeb (wolność 1), kopiowania (wolność 2) oraz udoskonalania i publikowania własnych poprawek (wolność 3) programów i kodu źródłowego tych programów, których programiści postanowili wydać je w oparciu o tą licencję.

GPL jest obecnie najpopularniejszą licencją wolnodostępnego oprogramowania. Licząc według linii kodu w dystrybucji Red Hat Linux 7, 55.30% było udostępnione na licencji GPL, z czego 50.36% wyłącznie GPL.


Licencja typu Public Domain
(ang.: dobro publiczne) – ogół tekstów, zdjęć, muzyki, dzieł sztuki, oprogramowania itp., które na skutek decyzji twórcy, braku spadkobierców lub upływu odpowiedniego czasu stały się dostępne do dowolnych zastosowań bez ograniczeń wynikających z przepisów prawa autorskiego.

W sferze public domain brak jest jakichkolwiek praw majątkowych (związanych z używaniem, kopiowaniem, rozpowszechnianiem itd.), każde dzieło do niej należące może być używane w jakikolwiek sposób. Termin public domain jest często błędnie wiązany z programami typu freeware lub shareware, jednak niekiedy wiąże się z pracami udostępnianymi jako open source/open documentation.


Licencja typu Linux
rozwiązanie licencyjne odnoszone do systemu Linux, którego jądro jest upowszechniane według praw licencji GPL. System Linux nie jest oprogramowaniem będącym własnością ogółu. Prawa autorskie do kodu Linuxa należą do różnych autorów kodu. Jednakże Linux jest oprogramowaniem w wolnym obiegu w tym sensie, że jego użytkownikom wolno go kopiować, zmieniać i stosować w dowolny sposób oraz rozdawać własne kopie bez ograniczeń. Spowodowane to jest zakazem prywatyzacji produktów pochodnych systemu Linux. Ograniczenia tej licencji wynikające z zasad licencji GPL nie zakazują tworzenia ani sprzedawania wyłącznie binarnych dystrybucji oprogramowania, jeżeli tylko każdy, kto otrzymuje kopie binarne, będzie miał szansę uzyskania również kodu źródłowego za rozsądną opłatą dystrybucyjną.


Abandonware
Oprogramowanie, którego twórca już go nie sprzedaje i nie zapewnia dla niego obsługi. Spotyka się również użycie tego określenia w stosunku do oprogramowania którego twórca świadomie zaprzestał rozwoju i wsparcia produktu lub wręcz porzucił prawa autorskie.

Ponieważ wiele z tych programów, a szczególnie gier, nadal jest chętnie używanych, powstały w internecie miejsca pozwalające je uzyskać. W stosunku do prawa większości państw jest to nielegalne, ponieważ żaden program komputerowy nie jest tak stary, żeby przeterminowały się jego prawa autorskie. Jednak ponieważ część firm już nie istnieje a innym nie zależy na ochronie praw do tych konkretnych programów, to administratorzy takich serwerów mogą się spodziewać, że nie będą ścigani.

Zdarzają się przypadki, że nawet bardzo stare gry są aktywnie chronione przez firmy, które na przykład tworzą ich wersje dla telefonów komórkowych.


Postcardware (lub Cardware)
Lcencja oprogramowania wywodząca się od Freeware i Shareware. W większości założeń zgodna z Freeware, z tym, że uzytkownik by móc legalnie korzystać z programu, musi przysłać jego autorowi kartkę pocztową, najczęściej z miejscowości, w której mieszka.


Nieznana licencja
Program nie posiadający pliku licencyjnego lub innej formy dokumentu określającego sposób jego licencjonowania.



------------------------
Hasła Rodzaje licencji - wyjaśnienie pojęć opracowano na podstawie: Wikipedii, wolnej encyklopedii!

Rodzaje licencji - wyjaśnienie pojęć

Sposób na wyłączenie reklam w uTorrent

Szczegóły

Kategoria: Artykuły

Opublikowano: sobota, 13, kwiecień 2013 22:05

Odsłony: 3633

Program uTorrent to jeden z najpopularniejszych programów do ściągania plików w sieci BitTorrnent. Niestety wraz z wersją uTorrent 3.2.2 zostały wbudowane w niego reklamy, które są wyświetlane podczas ściągania materiałów. Jednak w program zaszyta jest możliwość wyłączenia reklam w uTorrent. Pokażemy jak to zrobić!

Reklamy w uTorrent:

Reklamy w uTorrent pokazywane są powyżej listy ściąganych plików co może trochę denerwować użytkowników tego programu. Aby wyłączyć reklamy należy:
1. Uruchomić program uTorrent
2. Z menu wybrać kolejno:
Opcje -> Ustawienia -> Zaawansowane
3. W polu "Filter" wpisać słowo: sponsored, aby odszukać wpis:
offers.sponsored_torrent_offer_enabled

4. Przestawić wartość powyższego wpisu na false poprzez jego zaznaczenie i naciśnięcie na dole opcji "Nie".
5. Następnie w polu "Filter" wpisać słowo: upsell, aby odszukać wpis:
gui.show_plus_upsell
6. I ponownie należy przestawić wartość powyższego wpisu na false poprzez jego zaznaczenie i naciśnięcie na dole opcji "Nie".
7. Na koniec zamykamy i uruchamiamy ponownie program uTorrent - reklamy znikły!

Opisywane tu opcje nie są opisane nawet w pomocy programu, więc użytkownicy mogą w ogóle o nich nie wiedzieć jak wyłączyć reklamy w uTorrent.

Jak wyłączyć komputer w Windows 8 - mini-poradnik!

Szczegóły

Kategoria: Artykuły

Opublikowano: piątek, 05, październik 2012 12:00

Odsłony: 14925